ΕΚΛΕΙΣΕ Η ΑΥΛΑΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΓΙΑ ΕΜΑΣ...

Με μια υπέροχη γιορτή αφιερωμένη στους μεγάλους Έλληνες ποιητές και ζωγράφους "έκλεισε" μια ακόμα σχολική χρονιά...Για εμάς όμως έκλεισε ένας ολόκληρος σχολικός κύκλος αφού αποχαιρετήσαμε τον παιδικό σταθμό που μας φιλοξένησε για τρεις χρονιές και μας χάρισε πολλές όμορφες στιγμές, γνώσεις και χαρά!

Σαν χτες θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγαμε για να "γραφτούμε"....η Ιωάννα δεν ήθελε να φύγει κι έτσι την άφησα να ακολουθήσει την κυρία της για καμιά ωρίτσα ενώ η Έφη είχε γαντζωθεί πάνω μου από φόβο μη την αφήσει και φύγω...Θυμάμαι την περίοδο προσαρμογής...την αγωνία μου στα πρώτα δρομολόγια με το σχολικό...όλες τις "πρώτες" φορές αλλά και τις συγκινήσεις που μου χάρισα τα κορίτσια διαμέσου του "μικρού" σχολείου...

Η γιορτή ήταν εξαιρετική...όλα τα παιδάκια ήταν φανταστικά και εννοείτε πως τα χαρτομάντηλα ήταν απαραίτητα!!! Οι δασκάλες, αχ αυτές οι δασκάλες, έκαναν μοναδική δουλειά!!! Εμείς ήμασταν ντυμένες "Κυκλάδες", τραγουδίσαμε, είπαμε τα ποιήματά μας δυνατά και κεφάτα, τι κι αν μόλις είχαμε αναρρώσει...

Μετά το τέλος της γιορτής οι δασκάλες μοίρασαν στα παιδάκια που "αποφοιτούσαν" έναν ανεμόμυλο με ένα υπέροχο κείμενο (το οποίο σας το έχω πιο κάτω), και κατά την έξοδό μας θαυμάσαμε τις εργασίες που είχαν κάνει τα παιδάκια στο σχολείο αλλά και στο σπίτι με θεματολογία σχετική της γιορτής.

Τέλος νιώθω την ανάγκη να πω και από εδώ ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλο το προσωπικό του σταθμού!!!! Στις ευγενικές, υπομονετικές,δημιουργικές, ακούραστες και γεμάτες αγάπη κυρίες, που πρόσεχαν, απασχολούσαν δημιουργικά και γέμισαν όμορφες αναμνήσεις τις καρδούλες των κοριτσιών μου και στον μοναδικό οδηγό μας που φρόντιζε για την ασφαλή προσέλευση και αποχώρηση των παιδιών και τα διασκέδαζε στα καθημερινά πήγαινε-έλα. Να' στε καλά!!! Συνεχίστε την όμορφη δουλειά!!!!

"Οι μικροί σπόροι κοιμούνται κρυμμένοι κάτω από την επιφάνεια της γης μέχρι να μπει σε κάποιον από αυτούς η ιδέα να ξυπνήσει. Τότε τεντώνεται και δειλά-δειλά πετάει προς τον ήλιο ένα πολύ όμορφο βλασταράκι..."

Τη μέρα που πρωτοδιάβηκες την πόρτα του σχολείου μας, ήσουν ένα μικρό βλασταράκι που μόλις είχε ανοίξει τα μάτια του δειλά-δειλά να αντικρίσει τον κόσμο των μεγάλων. Να ξέρεις ότι όπως ο ήλιος αγκαλιάζει με την ζεστασιά του τα μικρά βλαστάρια, έτσι κι εγω προσπάθησα πολύ να σε βοηθήσω να ξεδιπλώσεις ότι ομορφότερο κρύβεις μέσα σου και να αποκτήσεις γερές "ρίζες" με γνώσεις και σοφία για το μέλλον.

Τώρα ήρθε η στιγμή να αποχαιρετιστούμε και να κρατήσουμε και οι 2 τις υπέροχες αναμνήσεις από τις στιγμές που περάσαμε μαζί. Να μην ξεχάσεις ποτέ τα γέλια, τα κλάματα, τις αγκαλιές, τους τσακωμούς μας, τις εκπλήξεις, τα πράγματα που ανακαλύψαμε μαζί αλλά κι εκείνα που θα ανακαλύψεις χωρίς εμένα...

Εύχομαι να σε βοήθησα, έστω και λίγο, να κατανοήσεις πόσο μοναδικός άνθρωπος είσαι και να φροντίζεις πάντα το παιδί που κρύβεται μέσα σου τα χρόνια που θα έρθουν...Η χρονιά που περάσαμε μαζί ας είναι η απαρχή για μια μοναδική διαδρομή στον γαλαξία της γνώσης!!! Ανέβα στον κομήτη σου και πέτα ψηλά μικρό μου βλαστάρι...

Να το μυστικό μου...Είναι πολύ απλό....μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά...την ουσία τα μάτια δεν την βλέπουν.... 

Οι κυρίες σου,
Σίσσυ και Χρυσάνθη. "


ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ:

• Μια οικολογική Κυριακή.
• Αρχαιολογικές ανασκαφές, πικ-νικ κι ένα πτυχίο.
• Ο Σιμιγδαλένιος και η λήξη της σχολικής χρονιάς. (η περσινή μας γιορτή)

Ακολούθησε τις Βlog-o-logies στο facebook

και

έλα να Blog-o-λογίσουμε στην ομάδα