ON LINE

4 Οκτωβρίου 2016

ΠΕΡΙ ΘΗΛΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ.

Η Κατερίνα, μαία στο επάγγελμα αλλά και στην ψυχή μας μιλάει και μας συμβουλεύει για τον θηλασμό μέσα από τις επαγγελματικές της εμπειρίες, όμορφα, γαλήνια, χωρίς φανφάρες και φανατισμούς, όπως ακριβώς αρμόζει να μιλάμε γι αυτό το θέμα!
Απολαύστε την!

<<Καταρχήν να σας συστηθώ. Με λένε Κατερίνα και είμαι μαμά ενός μικρού κοριτσιού σχεδόν 3 ετών και μαία. Και πριν ακούσω το «Ωωωωχ! Πάλι κήρυγμα θα ακούσουμε…» που δικαίως έχει συνδυαστεί με τις δυο κυρίαρχες λέξεις της εισαγωγής μου (βλέπε μαία – θηλασμός), θα σπεύσω να σας πω το εξής: ΟΧΙ δεν είμαι εδώ για κήρυγμα, ΟΧΙ δεν είμαι δογματικά υπέρ του θηλασμού και ΝΑΙ ο θηλασμός είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορείτε να κάνετε για το παιδί σας ΑΛΛΑ είναι επιλογή σας εάν τελικά γίνει ή όχι.
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Όταν μπήκα στο επάγγελμα, είχα διδαχθεί και φυσικά πίστευα σαν θέσφατο στο Άγιο Δισκοπότηρο της μητρότητας. Ότι δηλαδή όλες οι μητέρες του κόσμου μπορούν να θηλάσουν. Η μεγάλη επιστροφή του θηλασμού ήταν γεγονός, το νοσοκομείο που μόλις είχα βγει, είχε αρχίσει πολύ δυναμικά να υποστηρίζει τον αποκλειστικό θηλασμό και εγώ βρισκόμουνα στη χώρα του «Μια μάνα όλα τα μπορεί». Αν με ρωτάτε αυτή χώρα υπάρχει όσο και η Χώρα του Ποτέ-Ποτέ στο παιδικό του Πίτερ Παν. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, που δεν εξυπηρετεί την παρούσα συζήτηση.

Και έρχεται η πραγματικότητα να με χτυπήσει κατάμουτρα…Αρχίζω να εργάζομαι σε ιδιωτική κλινική, της οποίας η κλινικάρχης ήταν μανιακή του φυσιολογικού τοκετού και κυρίως του αποκλειστικού θηλασμού. Δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες, αλλά όλες όσες υποστηρίζουν κατά καιρούς ότι το βασικό εμπόδιο για να μην θηλάσει μια μάνα είναι η έλλειψη γνώσεων, πλανάται πλάνην οικτρά. Θα έλεγα ότι πιο πολύ βλάπτει η τελειομανία που μας διακατέχει να είμαστε οι καλύτερες στον τοκετό, στον θηλασμό και την μητρότητα γενικότερα. Καμία δεν διδάσκεται προγεννητικά ή μάλλον δεν συνειδητοποιεί πριν γεννήσει ότι ένα νεογνό ειδικά τις πρώτες εβδομάδες της ζωής του θα ζητάει να φάει κάθε δυο ώρες, ίσως και λιγότερο. Όλες ακούνε ένα μάλλον αόριστο «Θα θηλάζεις κατ’ απαίτηση». Καμία δεν καταλαβαίνει ότι επειδή η κουμπάρα της/ κουνιάδα της/ ξαδέρφη της θηλάζει το παιδί της μέχρι να γίνει δυο χρονών πρέπει να πιέσει τον εαυτό της να γίνει και αυτή μια τέλεια θηλάζουσα μαμά και να θηλάζει ως τα νήπια το δικό της παιδί. Μπράβο στην κουμπάρα και το λοιπό (θηλάζον) συγγενολόι αλλά να θηλάζεις για κοινωνικούς λόγους είναι η πιο άκυρη επιλογή που μπορείς να κάνεις ως μάνα.

Και ερχόμαστε στο πρακτικό κομμάτι. Το τι μάνα έχω παρηγορήσει στις 3 το ξημέρωμα, δεν λέγεται. Πήγαινα το μωρό της να θηλάσει και για 3 δευτερόλεπτα που ήταν νυσταγμένες έβγαινε εκείνο το αυθόρμητο «Πάλι;;;» . Και μετά το θηλασμό να της βγαίνει ένα κλάμα, ένα παράπονο, μια ανασφάλεια. «Έφαγε καλά; Σε πόση ώρα θα ξαναξυπνήσει; Στο σπίτι τι θα κάνω που δεν θα έχω εσάς; Πρέπει να βάλω και θήλαστρο τώρα; Άμα πω πως σταματάω θα φωνάζει ο γιατρός/σύζυγος και δεν ξερω γώ ποιος άλλος ; Πως θα τα καταφέρω Παναγία μου;;;;;». Και δωσ του ξανά κλάμα…
Είναι λογικό. Μια γυναίκα που έχει γεννήσει πριν λίγες ημέρες πρώτα απ’ όλα παλεύει να ξαναβρεί τις δυνάμεις της. Έπειτα έχει ξεφύγει ορμονικά και αυτά που πριν τα περνούσε στο ντούκου, τώρα τη νευριάζουν, την ενοχλούν ή δεν ξέρει τι της φταίει (κάποια στιγμή θα σας καταθέσω τα δικά μου ευτράπελα όσο ήμουνα λεχώνα και πραγματικά θα γελάσει κάθε πικραμένος όμως…). Τέλος, είναι εξαντλημένη από την απώλεια ύπνου, από τη νέα ευθύνη που μπήκε στη ζωή της και από όλες τις απαιτήσεις που έχει ο μικρόκοσμος γύρω της. Ο σύζυγος, η μάνα, η πεθερά και οι λοιποί ενδεχομένως της λένε ο καθένας το δικό του μακρύ και κοντό. Ακόμη κι εμείς, όσοι την περιθάλπουμε δηλαδή, της ζητάμε κάθε λογής πράγματα και προσπαθώντας να χωρέσουμε τα βασικά μέσα σε λίγες μέρες και πολύ πιθανόν να την αγχώνουμε χωρίς να το θέλουμε. «Θα θηλάζεις κάθε τόσο…Να σε ξυπνήσω στις 3 να θηλάσεις ; Εάν έχεις κόσμο την ώρα του επισκεπτηρίου να σε φωνάξω; Το άλλο σου παιδάκι δεν μπορεί να ανέβει στο τμήμα να σε δει. Πρέπει να πας να το δεις στον χώρο του επισκεπτηρίου. Ανάμεσα στους θηλασμούς θα βάζεις θήλαστρο για να αυξηθεί η ποσότητα του γάλακτος . Έτσι θα το κρατάς το μωρό. Αυτές είναι οι στάσεις που θα μπορούσες να θηλάσεις κοκ».

Για να μην τα λέω όμως όλα ζοφερά, όσες μανάδες έχω παρηγορήσει, άλλες τόσες έχω ευχαριστηθεί που ήρεμα μου είπαν «Θα την βρούμε την άκρη μας» . Και ξεντυνόντουσαν και έβαζαν το παιδί τους στην αγκαλιά τους σαν να μην ήθελαν να το θηλάσουν. Απλά το ακουμπούσαν πάνω τους. Σαν να μην υπήρχε κανείς στο δωμάτιο. Ούτε οι προσωρινοί συγκάτοικοι τους, ούτε ο άντρας τους, ούτε εγώ. Ήταν οι δυο τους. Και έτσι ήρεμα και αθόρυβα γινόταν το δικό τους “κλικ”. Έδεναν όλα χωρίς άγχος. Ούτε τι, πως γιατί, πόσο.
Αυτές τις γυναίκες τις χάρηκα. Για μερικές δάκρυσα κιόλας. Γιατί ήταν αυτές που έπιασαν το νόημα, αν μπορείς να το πεις έτσι. Το μωρά σας δεν χρειάζονται μανάδες -ρομπότ που εκτελούν διαταγές και θηλάζουν από υποχρέωση. Ούτε καν να είστε τέλειες, που ούτως ή άλλως είστε τέλειες δηλαδή, γιατί είστε η δικιά τους ολοδικιά τους μαμά που μυρίζει υπέροχα (και τον πρώτο καιρό έτσι θα σας αναγνωρίζει) που χτυπάει η καρδιά σας όπως την ακούγανε μέσα στην κοιλιά και που καταλαβαίνουν πότε είστε ήρεμη, χαρούμενη, αγχωμένη ή σε κρίση πανικού. Να είστε μανάδες που επιλέγετε συνειδητά τον θηλασμό, το μπουκάλι, την πιπίλα, την συγκοίμηση. Όχι μανάδες έρμαιο του καθενός. Ούτε μανάδες που υπερ-αναλύουν τα πάντα και κοιτάν όλα να είναι τέλεια. Να είστε μανάδες σκέτο. Αυτό από μόνο του αρκεί για να σας κατατάξει κάνα-δυο σκαλάκια ακριβώς κάτω από τον ίδιο τον Θεό.

With love Mdw Kathrine >>
*Στείλε μου την δική σου εμπειρία-ιστορία στο limgiota@gmail.com

2 σχόλια:

  1. Νομίζω πως ξεκινάμε από λάθος βάση,ο θηλασμός δεν είναι επιλογή της μητέρας είναι θεμελιώδες δικαίωμα του βρέφους.Δεν καταλαβαίνω γιατί μια μητέρα πρέπει να αποχωρίζεται το λίγων ωρών βρέφος της και οι μαίες να της το πηγαίνουν για να θηλάζει.Η μητέρα δεν αποχωρίζεται το βρέφος το έχει μαζί της και κοιμούνται μαζί θηλάζοντας όποτε το απαιτήσει το βρέφος και σε καμιά περίπτωση δε χρειάζεται να χρησιμοποιείς θήλαστρο στο ενδιάμεσο για να αυξήσεις την παραγωγή.Τα πρώτα 24 ωρα μια κουταλιά της σούπας αρκεί ,εξάλλου αυτοί οι λάθος χειρισμοί μπορεί να σε οδηγήσουν σε υπερπαραγωγή και άντε μετά να ρυθμίζεις πάλι τη ροή.Συμφωνώ ότι κανένας άλλος εκτός απο τη δυάδα μητέρα -βρέφος δεν έχει δικαίωμα να μας πει τι θα κάνουμε αν θα θηλάσουμε και πόσο.Ολο αυτό το συγγενολόι που αναφέρετε λειτουργεί παραδειγματικά ότι το έχουν καταφέρει τόσοι γιατί όχι και εγώ;Έμπνευση και υποστήριξη χρειάζεται η νέα μητέρα και αν αυτό τώρα φαντάζει βουνό μέσα σε λίγες εβδομάδες όλα παίρνουν το δρόμο τους και απλοποιούνται.Και φυσικά όλες οι μητέρες μπορούν να θηλάσουν,οι ιατρικές περιπτώσεις που εξαιρούνται είναι ελάχιστες,αν θέλεις να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου υπάρχουν πολλές προφάσεις,αποδεδειγμένοι λόγοι όμως ελάχιστοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να διευκρινισουμε ότι το θηλαστρο στα πρώτα 24ωρα κόβει το γάλα δεν αυξάνει την παραγωγή...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας με γεμίζουν χαρά!