Γράφει η Giota.
Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο πιο παλιό αλλά αγαπημένο μέλος της οικογένειάς μας και μπορείτε να την διακρίνετε στην φωτογραφία!!!! Φυσικά αναφέρομαι στο μαλλιαρό μας κορίτσι που στέκεται φρουρός ανάμεσα από τα 2μηνών (τότε) δίδυμά μας!
Η μαλλιαρή κυρία ακούει στο (πρωτότυπο) όνομα "Μπουμπού", είναι κάτι περισσότερο από 2 κιλά, 10χρονών και άγνωστης ράτσας! Στην οικογένειά μας μπήκε εντελώς ξαφνικά σε ηλικία 6 μηνών και αφού είχε αλλάξει αρκετά "αφεντικά".
Η μαλλιαρή μας κόρη ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα πλάσμα ήσυχο, ήρεμο, διακριτικό, αγαπησιάρικο,επιφυλακτικό,φιλικό και υπομονετικό, αγαπά τα χάδια, λατρεύει να γαβγίζει κάθε φορά που χτυπάει το κουδούνι του σπιτιού μας και το χόμπι της είναι να ζητιανεύει φαγητό!!!
Η Μπουμπού είναι ισότιμο μέλος της οικογένειας! Κυκλοφορεί σε όλους τους χώρους του σπιτιού, ανεβαίνει σε καναπέδες και κρεβάτια, έρχεται μαζί μας για καφέ σε ανοιχτούς χώρους και κάνει μαζί μας διακοπές.
Έχω ένα σωρό ιστορίες να θυμηθώ από τη Μπουμπού αλλά αυτή την φορά θα αναφερθώ στην συμπεριφορά της όταν ήρθαν στο σπίτι τα δίδυμα και στην εξέλιξη της σχέσεις τους ως και σήμερα!
Όσο ήμουν έγκυος, μέσα στις άπειρες ανησυχίες μου ήταν και το πώς θα έπαιρνε η Μπουμπού τον ερχομό των μωρών! Κι αν ζήλευε και γινόταν επιθετική;;;; Κι αν πάθαινε κατάθλιψη;;; Οι μήνες πέρασαν και έφτασε η μέρα του τοκετού! Μόλις μας ανέβασαν στο δωμάτιο, ο άντρας μου πήρε ένα πανάκι (ξέρετε αυτά τα μικρά πανάκια για τις γουλίτσες των μωρών) και "σκούπισε" με αυτό τα μωρά. Αργά το απόγευμα πήγε στο σπίτι και έδωσε το πανάκι στη Μπουμπού, η οποία αφού πρώτα το μύρισε προσεκτικά το πήρε και το έβαλε στο καλάθι της!!! Η πρώτη επαφή είχε γίνει!
Όταν μπήκαν για πρώτη φορά τα δίδυμα στο σπίτι, η ατμόσφαιρα ήταν λίγο περίεργη....σταθήκαμε στην εξώπορτα και ακουμπήσαμε τις καλαθούνες με τα μωρά στο πάτωμα...η Μπουμπού πλησίασε διστακτικά...εμείς έτοιμη για να επέμβουμε σε τυχόν άσχημη συμπεριφορά της....με όλο το κορμί της τεντωμένο έφτασε τη μουσούδα της σε απόσταση αναπνοής από τα ποδαράκια της μιας μπέμπας...τη μύρισε και συνέχισε στην επόμενη...Η αγωνία μας και η περιέργειά μας είχαν χτυπήσει κόκκινο!!!!! Ξαφνικά μας κοιτάει και αρχίζει να κουνάει την ουρά της σαν τρελλή!!!!
Ήταν τόσο διακριτική και καλόβολη που τον πρώτο καιρό απέφευγε να ανεβαίνει σε καναπέδες και κρεβάτια που ήταν ξαπλωμένα τα μωρά!!! Της αρκούσε να κάθετε στο πάτωμα και απλά να χαλαρώνει συντροφιά μας!Δεν απαιτούσε αγκαλιές και δεν διεκδικούσε τον χώρο που ήταν κάποτε η μοναδική πριγκίπισσα!
Από τότε έχουν περάσει 4+ χρόνια!!!! Θέλετε να δείτε τι συμβαίνει τώρα;;;;;
Σκυλί και παιδιά ζούν αρμονικά! Οι μικρές έχουν πλέον αναλάβει ενεργό και αποκλειστικό ρόλο στην φροντίδα του σκύλου, η μια είναι υπεύθυνη για την τροφή και η άλλη για το νερό! Έμαθαν να αγαπάνε,να σέβονται και να μην φοβούνται τα ζώα, ένω το καλύτερο όλων είναι πως θεωρούν το σκυλί μέλος της οικογένειας μας, αφού το συμπεριλαμβάνουν στις ζωγραφιές τους που απεικονίζουν την...φαμίλια μας!
Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο πιο παλιό αλλά αγαπημένο μέλος της οικογένειάς μας και μπορείτε να την διακρίνετε στην φωτογραφία!!!! Φυσικά αναφέρομαι στο μαλλιαρό μας κορίτσι που στέκεται φρουρός ανάμεσα από τα 2μηνών (τότε) δίδυμά μας!
Η μαλλιαρή κυρία ακούει στο (πρωτότυπο) όνομα "Μπουμπού", είναι κάτι περισσότερο από 2 κιλά, 10χρονών και άγνωστης ράτσας! Στην οικογένειά μας μπήκε εντελώς ξαφνικά σε ηλικία 6 μηνών και αφού είχε αλλάξει αρκετά "αφεντικά".
Η μαλλιαρή μας κόρη ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα πλάσμα ήσυχο, ήρεμο, διακριτικό, αγαπησιάρικο,επιφυλακτικό,φιλικό και υπομονετικό, αγαπά τα χάδια, λατρεύει να γαβγίζει κάθε φορά που χτυπάει το κουδούνι του σπιτιού μας και το χόμπι της είναι να ζητιανεύει φαγητό!!!
Η Μπουμπού είναι ισότιμο μέλος της οικογένειας! Κυκλοφορεί σε όλους τους χώρους του σπιτιού, ανεβαίνει σε καναπέδες και κρεβάτια, έρχεται μαζί μας για καφέ σε ανοιχτούς χώρους και κάνει μαζί μας διακοπές.
Έχω ένα σωρό ιστορίες να θυμηθώ από τη Μπουμπού αλλά αυτή την φορά θα αναφερθώ στην συμπεριφορά της όταν ήρθαν στο σπίτι τα δίδυμα και στην εξέλιξη της σχέσεις τους ως και σήμερα!
Όσο ήμουν έγκυος, μέσα στις άπειρες ανησυχίες μου ήταν και το πώς θα έπαιρνε η Μπουμπού τον ερχομό των μωρών! Κι αν ζήλευε και γινόταν επιθετική;;;; Κι αν πάθαινε κατάθλιψη;;; Οι μήνες πέρασαν και έφτασε η μέρα του τοκετού! Μόλις μας ανέβασαν στο δωμάτιο, ο άντρας μου πήρε ένα πανάκι (ξέρετε αυτά τα μικρά πανάκια για τις γουλίτσες των μωρών) και "σκούπισε" με αυτό τα μωρά. Αργά το απόγευμα πήγε στο σπίτι και έδωσε το πανάκι στη Μπουμπού, η οποία αφού πρώτα το μύρισε προσεκτικά το πήρε και το έβαλε στο καλάθι της!!! Η πρώτη επαφή είχε γίνει!
Όταν μπήκαν για πρώτη φορά τα δίδυμα στο σπίτι, η ατμόσφαιρα ήταν λίγο περίεργη....σταθήκαμε στην εξώπορτα και ακουμπήσαμε τις καλαθούνες με τα μωρά στο πάτωμα...η Μπουμπού πλησίασε διστακτικά...εμείς έτοιμη για να επέμβουμε σε τυχόν άσχημη συμπεριφορά της....με όλο το κορμί της τεντωμένο έφτασε τη μουσούδα της σε απόσταση αναπνοής από τα ποδαράκια της μιας μπέμπας...τη μύρισε και συνέχισε στην επόμενη...Η αγωνία μας και η περιέργειά μας είχαν χτυπήσει κόκκινο!!!!! Ξαφνικά μας κοιτάει και αρχίζει να κουνάει την ουρά της σαν τρελλή!!!!
Ήταν τόσο διακριτική και καλόβολη που τον πρώτο καιρό απέφευγε να ανεβαίνει σε καναπέδες και κρεβάτια που ήταν ξαπλωμένα τα μωρά!!! Της αρκούσε να κάθετε στο πάτωμα και απλά να χαλαρώνει συντροφιά μας!Δεν απαιτούσε αγκαλιές και δεν διεκδικούσε τον χώρο που ήταν κάποτε η μοναδική πριγκίπισσα!
Από τότε έχουν περάσει 4+ χρόνια!!!! Θέλετε να δείτε τι συμβαίνει τώρα;;;;;
Σκυλί και παιδιά ζούν αρμονικά! Οι μικρές έχουν πλέον αναλάβει ενεργό και αποκλειστικό ρόλο στην φροντίδα του σκύλου, η μια είναι υπεύθυνη για την τροφή και η άλλη για το νερό! Έμαθαν να αγαπάνε,να σέβονται και να μην φοβούνται τα ζώα, ένω το καλύτερο όλων είναι πως θεωρούν το σκυλί μέλος της οικογένειας μας, αφού το συμπεριλαμβάνουν στις ζωγραφιές τους που απεικονίζουν την...φαμίλια μας!
Κάθε φορά που βλέπω τέτοιες φωτογραφίες ζηλεύω που δεν είχα ποτέ μου ζωάκι - ούτε και τα παιδιά μου. Έχω αλλεργίες βλέπεις και δεν μπορώ να συγκατοικώ μαζί τους (με ζωάκια, όχι με τα παιδιά μου!!!) αλλά είμαι σίγουρη πως κάποια στιγμή θα κάνω το βήμα και θα το προσπαθήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τους χαίρεσαι όλους, μαλλιαρούς και μη!
Καλημέρα
Ελένη
https://myfortysomethingworld.wordpress.com
Σου εύχομαι να ξεπεραστούν οι αλλεργίες σου και να αποκτήσετε ένα κατοικίδιο-μέλος στην οικογένειά σας! Πραγματικά μόνο καλό κάνει! (Υ.Γ. τωρα έχουν "βγάλει" και υποαλλεργικά σκυλάκια και γατάκια) Να σαι καλα και σε ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να διαβάσεις την ανάρτησή μου και να αφήσεις το σχόλιό σου!
ΔιαγραφήΧαίρομαι οταν βλέπω τέτοιες οικογένειες, εγώ νομίζω οτι δε θα ήμουν αρκετά γενναία για να καθαρίζω και την τριχόπτωση μιας τρισχαριτωμένης σκυλίτσας στο σπίτι εκτός από τη δική μου (Εγώ να δείς μαλλιά που έχω!) Αλλά ευτυχώς το σκυλάκι της οικογένειας μας είναι λίγο πιο μεγάλο και έχει όλη την αυλή δική του για να σουλατσέρνει! Καλωσόρισες στα παρτι μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αυτό το θέμα στάθηκα τυχερή! Πολύ τυχερή μπορώ να πω, γιατι το μαλλιαρό κοριτσάκι μας δεν μαδάει καθόλου!!! Εκτός αυτού, την έχω μονιμως κουρεμένη για να αποφεύγω το καθημερινό βούρτσισμα, γιατί η αλήθεια είναι πως δεν αντέχω να βλέπω τρίχες σε χαλιά,έπιπλα και ρούχα! Ευχαριστώ για το σχόλιο des tzav!
ΑπάντησηΔιαγραφή