ON LINE

31 Μαΐου 2015

ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΑΚΟ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΒΡΕΙ!

Γράφει η Giota.


Τελικά όσο περνάνε τα χρόνια τόσο αρχίζω να πιστεύω δυνατότερα στο "κακό το μάτι"  αλλά και στην γλωσσοφαγιά!!!! Γιατί αν αυτά που μας συνέβησαν χτες, σε ένα και μόνο 24ωρο, είναι απλά ατυχίες τότε θα πρέπει να νιώθω σαν καμένο χαρτί....
Για να μην τα πολυλογώ, μέρες τώρα είχαμε κανονίσει να μαζευτούμε καμία δεκαριά φίλοι στο σπίτι να γιορτάσουμε δύο πολύ καλά γεγονότα που μας χτύπησαν την πόρτα μετά από αρκετούς μήνες γκαντίφλας!!!!
Γύρω στις 09:00 το πρωί κι ενώ το (καημένο) το κατσικάκι είχε πάρει την θέση του στην σούβλα, αρχίσαμε να μαζευόμαστε στην αυλή για καφέ και κους-κους. Ξαφνικά χτυπάει το κινητό του μπαμπά μας...so what θα μου πείτε...αυτό το τηλέφωνο ήταν ο προάγγελος ότι η μέρα θα μας πήγαινε σκατά!!!

Στην γραμμή ήταν ένας άγνωστος και μας ενημέρωνε ότι η πεθερά μου είχε σαβουρντιχτεί στον δρόμο και εκείνος την "συμμάζεψε" και μας περίμενε για να την παραλάβουμε!

Ελαφρός ταραγμένος και νευριασμένος ο άντρας μου (γιατί η μαμά του το έχει χόμπι να τρώει τούμπες) φεύγει μαλλιοκούβαρα από το σπίτι...Λίγη ώρα αργότερα μας ενημέρωσε τηλεφωνικά πως τα κατάφερε και το έσπασε το πόδι! Η ζωή στο σπίτι κυλούσε ομαλά εν την απουσία του! Το κατσίκι στριφογύριζε, τα παιδιά μπαινόβγαιναν κι εμείς συνεχίζαμε τον καφέ μας περιμένοντας τα νεότερα από το νοσοκομείο.
Λίγο πριν τη μια το μεσημέρι επέστρεψε ο άντρας μου μεταφέροντάς μας τα καθησυχαστικά λόγια του ορθοπεδικού...ακινησία, γύψος, ενέσεις για 30 μέρες και επανέλεγχος για να δούμε αν θα χρειαστεί χειρουργείο.
Εννοείτε πως η χαλαρή διάθεση όλων είχε χαθεί... παρόλα αυτά συνεχίσαμε ακάθεκτοι.
Φάγαμε, ήπιαμε, τα ήπιαμε, γελάσαμε, τα παιδιά μάλωναν και έπαιζαν εναλλάξ...μέσα στον χαμό όμως κάνεις δεν είχε πάρει γραμμή το φαγανό μου Ιωαννάκι το οποίο το βλέπαμε συνέχεια με ένα βερίκοκο στο χέρι...
"Ιωαννάκι μου, μην φας άλλα ρε μανάρι μου! Θα πονέσει η κοιλίτσα." της είπα μια -δυο φορές αλλά δεν είχα αντιληφθεί πόσα βερίκοκα είχε καταβροχθίσει!!!
Αργά το απόγευμα το "διαλύσατε" και αφού συμμαζευτήκαμε πήγαμε να δούμε την πεθερά μου στο σπίτι της που για πολλές μέρες θα είναι το νέο διακοσμητικό του καναπέ! Αν εξαιρέσουμε το μπαταρισμένο πόδι μια χαρά είναι η γυναίκα.
Βραδάκι πια και γυρίσαμε στο σπίτι. Μέσα στο αυτοκίνητο η Εφούλα ρωτούσε αν θα φάμε κάτι πριν από το γάλα ενώ η Ιωάννα παρίστανε τον μουγκοθόδωρα! Περίεργο...η Ιωάννα και να μην συμμετέχει σε συζήτηση για φαγητό;;;
Τελικά ο κύβος ερρίφθη!
Τοστάκι για την Έφη, τίποτα για την Ιωάννα...Κάθισαν και οι δύο στο σαλόνι, η μια μασουλούσε το τοστ και η άλλη ήταν ανησυχητικά ήσυχη.
"Μπαμπάαααααα...έλα λίγο.....με πονάει η κοιλίτσα μου!" και ναααααααα το δάκρυ κορόμηλο!
"Ιωάννα μου μήπως θες να κάνεις εμετό;" την ρώτησε ο μπαμπάς της και την πήρε αγκαλιά για να την πάει στην τουαλέτα. Στα μισά του δρόμου η Ιωάννα εκσφενδονίζει μια τρομερή εμετορουκέτα η οποία βρίσκει τον μπαμπά της στο μάγουλο!!!!! Μπαμπάς και Ιωάννα τρέχουν στο μπάνιο και ξοπίσω εγώ!!! Η μικρή στην λεκάνη να έχει βγάλει 10 στρέμματα βερικοκιές μαζί με τον αγρότη και ο μπαμπάς σκυμμένος στην μπανιέρα να ζεί το δικό του Γολγοθά γιατί τα "πολτοποιημένα" βερίκοκα της μικρής κυλούσαν από το μάγουλο στο στήθος (μέχρι σώβρακο έφτασαν να πω την αλήθεια χαχα).
Τους έπλυνα και τους δύο, καθάρισα το μπάνιο, η κοιλίτσα της Ιωάννα σταμάτησε να πονάει...όλα ωραία και καλά! Οι μικρές κατά τις 23:00, έπεσαν ξερές για ύπνο από την ταλαιπωρία όλης της ημέρα και εμείς δώσαμε ραντεβού στην αυλή για να πιούμε καμιά μπυρίτσα να χαλαρώσουμε!
Ο Θεός όμως είχε άλλα σχέδια για εμάς, πιο ενδιαφέροντα και περιπετειώδη!!! Μόλις πήρα τις μπύρες στα χέρια μου κάνει ένα τσαφφφφ ο πίνακας ρεύματος του σπιτιού και μας τρώει το μαύρο σκοτάδι! Να σηκώνουμε τον γενικό και να πέφτει!!!Ξυπνάμε τους "από πάνω" για ενισχύσεις! Ρεύμα πάπαλα!!!! Εγώ να κουτουλάω από τη νύστα και να καταριέμαι την τύχη μου, ο άντρας μου με τον "από πάνω" να σκαλίζουν τον πίνακά και τις πρίζες και όπως μπορείτε να φανταστείτε ήμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα.

 Για καλή μας τύχη ένας φίλος-φίλου-ω φίλε ηλεκτρολόγος ήρθε (ο Θεός να τον έχει καλά) να δούμε τι στην ευχή συμβαίνει, και όλα αυτά περασμένες 24:00!!!!! Εμείς να κυκλοφορούμε στο σπίτι με τα κεριά της Ανάστασης, οι φακοί να έχουν χαμηλ μπαταρ και να ανάβουν ανάλογα με τα κέφια τος, ο ηλεκτρολόγος να θέλει να του φέγγουμε για να δουλέψει.....Μέσα σε όλο αυτό τον πανικό και το την μαυρίλα ξυπνάει και το Εφάκι.....τα' χαμε χύμα μας ήρθαν και τσουβαλάτα που λένε!
Για να μην μακρηγορώ (τα θυμάμαι και συγχύζομαι) είδαμε το φως το ηλεκτρικόν στις 02:00 το πρωί!!!!
Εεε μετά από αυτό το 24ωρο να μην αρχίσω να πιστεύω στο "κακό το μάτι";;;;; όχι, πείτε μου!!!!
Τέλος καλό, όλα καλά....κι άλλο κακό να μην μας βρει!





Ακολούθησε τις Βlog-o-logies στο facebook
και
έλα να Blog-o-λογίσουμε στην ομάδα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλιά σας με γεμίζουν χαρά!