ON LINE

29 Μαΐου 2015

ΦΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΓΥΑΛΑ.

Γράφει η Giota.
Αν και αγαπώ τα ζωάκια, όλα τα ζωάκια, δεν έχω ιδιαίτερη αδυναμία στα ψάρια...
Θες επειδή δε μπορώ να παίξω μαζί τους, θες επειδή δεν έχουν τρίχωμα (ρατσισμός χαχα), θες επειδή δε μπορώ να τα κανω "γούτσου-γούτσου", θες επειδή είναι πολύ ευαίσθητα ....
Παρόλα αυτά, τον Οκτώβρη που μας πέρασε (και αφού μου είχαν φάει τα αυτιά οι μικρές), αποφάσισα να τους αγοράσω δύο χρυσόψαρα με όλα τα παρελκόμενα.
Τα φέραμε στο σπίτι με δόξα και τιμή! Βρήκαμε πού θα μπει η γυάλα, αποφασίσαμε ποιο ψαράκι θα είναι ποιας και  φυσικά
τα βαφτίσαμε!!!  Η μια ήταν η Goldy και η άλλη η Fishy! Τώρα μη με ρωτήσετε πώς καταλάβαμε το φύλο των χρυσόψαρων, θα σας γελάσω και δεν το θέλω, αλλά στο σπίτι μας τα πάντα, εξαιρουμένου του μπαμπά μας είναι κορίτσια!

 χαχαχα
 Τα ψαράκια ζούσαν ευτυχισμένα και οι μικρές κάθε μεσημέρι που επέστρεφαν στο σπίτι από τον παιδικό σταθμό τους έριχναν την τροφούλα του και όλα κυλούσαν ομαλά. Ομαλά, μέχρι που διάβασα σε μια σελίδα στο internet πως κατά feng shui ( ποτέ δεν το ακολούθησα)τα ψάρια που πρέπει να υπάρχουν σε ένα σπίτι "πρέπει" να είναι μονός αριθμός. Η ιδέα της "καλοτυχίας" των τριών χρυσόψαρων, τριγύρναγε στο μυαλό μου  με έστειλε γειτονικό κατάστημα ωδικών πτηνών & ψαριών.Έτσι τα ψαράκια μας έγιναν 3.
Το νέο χρυσόψαρο είχε μια λευκή βούλα στην βάση της ουράς κι έτσι το ξεχωρίζαμε από τα άλλα, όμως, αποδείχτηκε πολύ αντρουά και τσαμπουκαλίδικο!!! Από την πρώτη κιόλας επαφή με τα άλλα 2 είχαμε ντράβαλα! Το κυνηγούσε, τα στρίμωχνε, τα "χτυπούσε", γενικά είχε μια επιθετική συμπεριφορά!
"Προσπαθεί να επιβληθεί."
...σκεφτόμουν και δεν έδινα σημασία!
Ξαφνικά ένα ωραίο πρωί το ένα από τα δύο "παλιά" ψαράκια βρέθηκε νεκρό! Φόνος στην γυάλα κανονικότατα! Για κακή μου τύχη το πρόσεξε πρώτη η Έφη και μου το είπε! Χωρίς να θέλω να την στεναχωρήσω, της είπα ότι τα ψαράκι αρρώστησε, γι'αυτό ήταν και ξαπλωμένο στον πάτο της γυάλας, και πως μόλις φύγουν για το σχολείο θα το πάω στο νοσοκομείο.
Η επιστροφή των παιδιών από το σχολείο με έφερε αντιμέτωπη με ένα σωρό ερωτήσεις για την εξέλιξη της υγείας του (ψόφιου) ψαριού, οπότε αναγκάστηκα να συνεχίσω την ιστορία...."...το ψαράκι το κράτησαν οι γιατροί στο νοσοκομείο, είναι πολύ άρρωστο, θα μας τηλεφωνήσουν να πάμε να το πάρουμε όταν θα γίνει καλά..." και άλλα τέτοια. Σκέφτηκα ότι ήταν θέμα χρόνου και πως θα ξεχαστεί το γεγονός, όμως 2-3 μέρες αργότερα τα χρυσόψαρο-δολοφόνος (που κακώς δεν το ονομάσαμε Killer) ξεπάστρεψε τον εναπομένοντα συγκάτοικό του!!!!
Ευτυχώς καμία από τις δίδυμες δεν είδε  το δεύτερο  ψάρι νεκρό κι έτσι είχα χρόνο να ετοιμάσω νέα ιστορία για να το καλύψω...Η νέα ιστορία έλεγε πως το δεύτερο χρυσόψαρο πήγε να δεί στο πρώτο στο νοσοκομείο και εκεί τα βρήκε η μανούλα τους που τα είχε χάσει και έτσι επέστρεψαν στην θάλασσα. Τα πράγματα όμως δεν ήταν τόσο απλά! Στην ιστορία μπλέχτηκε μέχρι και η Μικρή Γοργόνα και μια υπόσχεση ότι το καλοκαίρι θα τα συναντήσουμε!
Επιστροφή στην γυάλα,λοιπόν, όπου ζει και βασιλεύει ο Killer μόνος κι έρημος πλέον, πιο ήρεμος και ήσυχος από ποτέ και φαίνεται να απολαμβάνει τη μοναξιά της γυάλας. Είχα πει χαριτολογώντας στον άντρα μου πως για να τιμωρήσω τον Killer δεν θα του φέρω νέα ψαροπαρέα αλλά θα τον αφήσω να πλήττει!
Οι μέρες περνούσαν, τα "συγχωρεμένα" ψαράκια είχαν σχεδόν ξεθωριάσει μέσα μας και όταν ένα απόγευμα πήγα να τον ταΐσω εκείνος δεν ανέβηκε φουριόζος στην επιφάνεια του νερού όπως συνήθιζε... κολυμπούσε νωχελικά, σχεδόν με το ζόρι. Παρατηρώντας τον τις επόμενες ώρες κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά...πήγα στο γνωστό κατάστημα και μου έδωσαν κάτι σταγόνες να τις ρίχνω στο νερό....Καμία βελτίωση.....η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει και για τον Killer...
Λίγες μέρες αργότερα οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν! Νεκρός και ο Killer! Από τύψεις, από μοναξιά, από κατάθλιψη, από πνιγμό (που έλεγε κι ο μπαμπάς μας και χαζογελούσε);;; Άγνωστο...Όμως τρεις "απώλειες" σε λιγότερο από 2 μήνες πάνε πολύ και όχι τόσο για μένα αλλά για τα παιδιά.
Έπλυνα καλά-καλά την γυάλα του με όλα της τα αξεσουάρ, βοτσαλάκια, δεντράκια κτλ, την στέγνωσα και την έκρυψα βαθιά σε ένα ντουλάπι...
Ξανά ψαράκια δεν έχει!
Μάλλον εμένα με πείραξε περισσότερο από τα παιδιά...με πείραξε που δε μπόρεσα να το σώσω...ή να το φροντίσω σωστά...δεν ξέρω....μπορώ να όμως να πω με σιγουριά πως δεν ήμουν ικανή να κρατήσω στην ζωή 3 πλάσματα που ζυγίζουν όσο μισή δική μου ανάσα.



Ακολούθησε τις Βlog-o-logies στο facebook
και
έλα να Blog-o-λογίσουμε στην ομάδα












2 σχόλια:

  1. Στο σπίτι μας έχουμε ενυδρείο 300 λίτρων και ναι δεν έχουμε απωλειες απο φυσικά αιτία, εχω δει πολλές φορες ομως ψάρι με ουρά στο στόμα και μου κάνει εντύπωση που ο killer ήταν επιθετικός , συνήθως συμβαίνει το αντίθετο εκτός αν ήταν πολυ μεγαλύτερος η άλλο είδος. Το μυστικό για να μην ψοφάνε τα χρυσόψαρα ειναι η τροφή . Πρέπει να τα ταΐζεις το πολυ 2 φορες την εβδομάδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω τι μπορεί να πήγε στραβα....τα 2 ψαρια ειχα παρόμοιο μέγεθος....τι να πεις....Αυτο για την τροφη δεν το ηξερα...από το pet shop μου ειπαν μια νιφαδα τροδης την ημερα ανα ψάρι...(!!!!!!) Η ουσια ειναι πως δεν ξαναεπιχειρω να διατηρησω ψαρακια.

      Διαγραφή

Τα σχόλιά σας με γεμίζουν χαρά!