Γράφει η Giota.
Χτες, όμως, υπέκυψα στις στερεοφωνικές πιέσεις τους, όχι γιατί δε μπορούσα να επινοήσω άλλες δικαιολογίες άρνησης (προς Θεού χαχα) αλλά γιατί με ταρακούνησε το "επιχείρημα" της μιας.
- " Μαμά, θα μας πάρεις σήμερα παγωτό;"
- "Βρε αγάπη μου, δεν είπαμε ότι είναι νωρίς ακόμα για παγωτάκια (τι νωρίς ρε νούμερο κοντεύει να μας αποχαιρετήσει ο Ιούνιος); Άσε να κάνει πιο πολύ ζέστη και θα πάρουμε, σας το υπόσχομαι!¨
- "Μα κάνει πιο πολύ ζέστη!!!! Αφού φοράμε κοντομάνικααααα...!"
- "Κι άμα σε πονέσει ο λαιμός και δε μπορέσεις να πεις το ποίημα σου;"
- "Έλα βρε μαμάααααααααααα!!!! Σε παρακαλούμεεεεεεεεεεε....! Είναι απλά ένα παγωτό!!!!"
Και είχαν δίκαιο! Είναι απλά ένα παγωτό!!!! Ποιά "μεγάλη συμφορά" μπορεί να προκαλέσει ένα παγωτό; Αϊ στο καλό! Για τις δικές μου υστερίες να τους ματώνω την ψυχούλα και να τα κάνω να παρακαλάνε για λίγη παγωμένη γεύση που η μισή θα λιώσει στα χεράκια τους! Σάμπως κι εγώ τα ίδια δεν έκανα στην ηλικία τους!!!
Κι εκεί που με κοιτούσαν και τα δυό με θλιμμένη φάτσα και βλέμμα που κατα βάθος φώναζε "Μας έπρηξες ρε μάνα! Πάρε μας ένα παγωτάκι να τελειώνουμε!" τους λεω με ύφος αυστηρομαμαδίστηκο "Πάμε!". Τα κακομοιρούλια δεν κατάλαβαν...."...καλέ τι κάθεστε;;;; Πάμε για παγωτό!!!! Θα λιώσουν και δεν θα προλάβουμε!!!!"
Το πρώτο μας παγωτό είναι γεγονός!
Σλουρπ σλουρπ σλουρπ.
Η χαρά τους μπροστά το τεράστιο παγωτοψυγείο του περιπτέρου απερίγραπτη!!! Ματάκια γουρλωμένα. χεράκια τεντωμένα και ποδαράκια που πετάριζαν και χτυπούσαν στο πεζοδρόμιο από λαχτάρα!
-"Τι παγωτό θέλετε;"
-"Αυτό με το καρπούζι!!! Αφού είναι καλοκαίρι!!!"
- "Κοίτα μαμάααααααααα!!! Έχει και κουκούτσια το παγωτό μου!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλιά σας με γεμίζουν χαρά!