ON LINE

8 Οκτωβρίου 2015

ΜΑΜ ΚΑΚΑ & ΝΑΝΙ :ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ & ΕΝΑΛΛΑΞ.

Γράφει η Giota.
Ανατρέχοντας στους πρώτους 12 μήνες της ζωής των διδύμων και κατ' επέκταση στην έναρξη της ζωής μου ως μαμά συνειδητοποιώ ότι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα από εκείνη την περίοδο!!!!

Καλά, όχι ότι το Αλτσχάιμερ μου έχει χτυπήσει την πόρτα, απλά οι μνήμες μου είναι θολές...για να το θέσω καλύτερα είναι φωτογραφικές!
 Θυμάμαι μεμονωμένες σκηνές από εκείνη την περίοδο και τίποτα παραπάνω!

Αν κάτι έχει χαραχτεί βαθιά στην όποια μνήμη μου είναι μόνο συναισθήματα! Συναισθήματα που εναλλάσσονταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, που μια με έριχναν στα τάρταρα και μια με ανέβαζαν ψηλά στα σύννεφα.
Δεν θα σαλιαρίσω, δεν θα σαλτσολογίσω, ούτε θα σας δώσω "συμβουλές"... ο πρώτος χρόνος ως μαμά διδύμων ήταν χαοτικός!
Όταν η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από εκείνη την περίοδο, εκείνο το πρώτο έτος των διδύμων, όλα μου φαίνονται τόσο μακρινά, τόσο ομιχλώδη...σα να μην τα έζησα εγώ...σαν να τα παρακολουθούσα...
Για κακή μου τύχη το "μαμ, κακά και νάνι" δεν το είχαν τα δικά μου μωρά και θα σας το αναλύσω παρακάτω!!!
Έμαθα να λειτουργώ με το "ταυτόχρονα" και ξέχασα το "εναλλάξ" που μου έλεγαν όσοι ήταν "έξω από τον χορό"!!! Κι αυτό όχι γιατί το επέλεξα αλλά επειδή ταυτόχρονες ήταν οι ανάγκες των μωρών!
Σχεδόν συγχρονισμένες!

Ο ύπνος τους περιοριζόταν σε εικοσάλεπτα και αυτά εναλλάξ τις περισσότερες φορές, δηλαδή κοιμόταν το ένα και ξυπνούσε το άλλο!
Αυτό σημαίνει ότι τα χέρια μου δεν "άδειαζαν" ποτέ από μωρό και τα αυτιά μου δεν άκουγαν τίποτε άλλο πέρα από κλάματα, με ότι αυτό συνεπάγεται!!!
Από τη μια το δικό τους "εναλλάξ" με βόλευε γιατί είχα να ασχοληθώ μόνο με ένα μωρό την φορά, αλλά όταν θέλανε "ταυτόχρονα" έχανα τη μπάλα!
Το "ταυτόχρονα" δεν περιοριζόταν μόνο στο τάισμα όμως γιατί πολύ απλά οι ανάγκες τους δεν περιορίζονται μόνο σε αυτό τον τομέα!

Τέλος πάντων...
με το γάλα τα κουτσοβόλευα όπως μπορείτε να δείτε και στην φωτο...


Το μεγάλο παλούκι ήρθε όταν μπήκαν στην ζωή μας και την διατροφή τους οι στέρεες τροφές! Το πόσο με παίδεψαν όλοι αυτοί οι πολύχρωμοι "πουρέδες" δεν λέγεται, γιατί όπως αποδείχθηκε τα διδυμάκια μου δεν ήταν δύσκολα μόνο στο "νάνι" αλλά και στο "μάμ" !
Δύο μωρά, δύο καρεκλάκια φαγητού, 2 πιατάκια (για να μπορώ να ελέγχω τις ποσότητες που τρώνε), δύο κουταλάκια κι εγώ απέναντι από όλα αυτά τα "δύο" με δύο μόνο χέρια και δύο μόνο μάτια!!!!

-(και σε αυτό εδώ το σημείο θέλω να καταγγείλω την
Μητέρα Φύση
που δεν προνόησε για παραπάνω μέλη και αισθητήρια όργανα στις "ανειδίκευτες" και αβοήθητες διδυμο-τριδυμομαμάδες!)-

Τι θέλω να πω: Ότι μέχρι να "πείσεις" το ένα μωρό να δοκιμάσει μια κουταλιά φαγάκι και να το καταπιεί, το άλλο έχει κάνει έναν μικρό πανικό με αποτέλεσμα στο τέλος του γεύματος να έχεις να καθαρίσεις  δύο παιδιά, δύο καρεκλάκια, ένα πάτωμα και μια κουζίνα με όλα της τα αξεσουάρ!
Και τα νεύρα από την κούραση και την αυπνία πού τα βάζεις;;;;



 Ας μην μιλήσω για τη μίρλα, τα πονάκια, τα δοντάκια και το στερεοφωνικό κλάμα γιατί για ένα περίεργο λόγο όταν δεν κλαίγανε και τα δυο ταυτόχρονα τότε το ένα που έκλαιγε παρέσυρε και το άλλο και κλαίγανε ντουέτο και στερεοφωνικά! Και σας ρωτώ: Ποίο να παρηγορήσεις πρώτο;;; Ποίο να πάρεις, ποίο να αφήσεις;;

Για τα "κακά" δε νομίζω να θέλετε ανάλυση ε;;;;;

Και η ώρα του "νάνι" πλησιάζει!!!
Το ένα κουτουλάει από τη νύστα, το άλλο είναι "ντούρο" κι εγώ στη μέση! Η μια μου πλευρά να κοιμίζει το νυσταγμένο και η άλλη να προσπαθεί να απασχολήσει το ξεκούραστο που βγάζει χαρούμενες κραυγές και ταράζει το άλλο!

 "Ρε φίλε τα κατάφερα!!! Το ένα κοιμήθηκε!!!! Ας προσπαθήσω τώρα και για το άλλο (μα πώς βγαίνουν οι μπαταρίες του;;;)" 
...σκέφτομαι και κουνάω μηχανικά το ριλάξ κοιτώντας τους δείκτες του ρολογιού να κόβουν βόλτες ασταμάτητα και εις βάρος μου. Λίγη ώρα αργότερα και το δεύτερο μωρό έχει κοιμηθεί κι εκεί που λέω ότι θα αράξω και θα απολαυσω την απόλυτη ηρεμία ξυπνάει το πρώτο!!!!!!!!!!!


Αυτά (και εκατομμύρια άλλα) αφορούν την ημέρα!
Η νύχτα είναι άλλο κεφάλαιο που δεν έχω κουράγιο να αναφερθώ (χαχαχα).
Θα επισημάνω μια μόνο νυχτερινή ρουτίνα:
Το νυχτερινό ταυτόχρονο γάλα!!!
Θα εστιάσω την προσοχή σας στο αντικείμενο που δείχνει το βελάκι της παραπάνω φωτογραφίας, το οποίο αποδείχθηκε η πιο σοφή αγορά!
Το σκαμπώ ανάμεσα από τις κούνες των μωρών! Κουβαλώντας όλη τη νύστα του κόσμου καθόμουν στο πράσινο σκαμπώ, περνούσα τα χέρια μου πάνω από τα καγκελα και έδινα το μεταμεσονύχτιο γάλα στις μικρές ταυτόχρονα.

Κι εκεί που έλεγα ότι η κατάσταση δεν παίζει να γίνει χειρότερη αρχίσαν να κάθονται, να μπουσουλάνε, να σηκώνονται!!!!! Να θέλουν και τα δυο μαζί "άτα" μέσα στο σπίτι, το ένα να μπουσουλάει προς Ανατολή και το άλλο προς Δύση μεριά και να μην ξέρω ποιο να πρωτοπιάσω!!!


Και όταν στις ελάχιστες και καταϊδρωμένες εξόδους μας, κάποιες μου λέγανε ότι έκανα 2 και "ξεμπέρδεψα" ήθελα τις βάλω κάτω και να τις πατήσω στον λαιμό!
 Τι λες κιουρία μου;;;;;;

Κάπως έτσι πέρασαν οι πρώτοι 12 μήνες.
Μοναδικοί και κουραστικοί!
Με υπομονή και ξεσπάσματα!
Με "καρδούλες" και "κεραυνούς"!
Τόσο μακρινοί και τόσο πρόσφατοι συνάμα!
Αν θα ήθελα να τους ξαναζήσω; Πολύ ευχαρίστως αλλά με βοήθεια γιατί αλλιώς... ευχαριστώ δεν θα πάρω!!!!
Δε νομίζω να άντεχα....

Φρέσκιες διδυμομανούλες μου που δεν έχετε καμιά απολύτως βοήθεια σας κατανοώ ΑΠΟΛΥΤΟΤΑΤΑ!!!
 Σας στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς και φιλιά!



Ακολούθησε τις Βlog-o-logies στο facebook
και
έλα να Blog-o-λογίσουμε στην ομάδα

4 σχόλια:

  1. Τα 'χω παίξει και μόνο που βλέπω τις φώτο! Δεν μπορώ να διανοηθώ τι πέρασες. Ήρωας κιουρία μου! Να ζήσουν τα παιδάκια σου σαν τα ψηλά βουνά κι εσύ σαν τον Δία στον Όλυμπο. Θα σου χρειαστούν θεϊκές δυνάμεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πού να σου δείξω και βιντεάκια!!!! ΣΟΚ!!!! Πραγματικά σερνόμουν για έναν χρόνο (μην πω και παραπάνω)!!! Είναι πολύ δυσκολο όταν δεν 'εχεις βοήθεια και π[ρεπει να εισαι 24ώρες το 24ωρο με τα μωρά non stop!

      Διαγραφή
  2. Γιωτα εγώ θα έλεγα έτσι είναι η κατάσταση μέχρι τα 2 τουλάχιστον. Και το χειρότερο ειναι όταν μιλάς με άλλες , με ένα μωρο , μαμα- πεθερά μες στο σπίτι και σου λέει " κουράζομαι!". Σε μένα το λες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας με γεμίζουν χαρά!