"Από την δουλειά στην δουλεία είναι ένας τόνος απόσταση...
Ίσως να είναι ο τόνος που σου μιλάνε..."
Νωρίς, σήμερα το απόγευμα κι ενώ έπινα τον καθιερωμένο μου καφέ με τα μικρά να μαλλιοτραβιούνται και να παίζουν εναλλάξ, χτυπάει το κινητό μου. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ένα συγγενικό μου πρόσωπο (ας την ονομάσουμε Μέλπω) που σε έξαλλη κατάσταση με ρωτούσε αν είμαι σπίτι...
Πριν καλά-καλά προλάβω να απαντήσω θετικά μου είχε κλείσει το τηλέφωνο στα μούτρα κι έμεινα με την συσκευή στο χέρι και με μια απορία στα μούτρα μου...Δεν ξανακάλεσα γιατί ως γνωστόν ποτέ (μα ποτέ δεν έχω κάρτα).
Λίγο αργότερα χτυπάει το κουδούνι...Σηκώθηκα να ανοίξω με τη Μπουμπού να γαβγίζει εκστασιασμένη και τις μικρές να κάνουν κατοστάρι για να ανοίξουν!
Στην εξώπορτα στεκόταν η Μέλπω και πραγματικά ήταν έτοιμη να εκραγεί! Μπήκε στο σπίτι σαν σίφουνας, κατευθύνθηκε προς την κουζίνα, έβαλε μια κούπα καφέ και μου ζήτησε τσιγάρο (το οποίο το έχει κόψει μήνες τώρα).
-"Τι έγινε ρε;" την ρωτάω.
-"Πήγα να μιλήσω για εκείνη την δουλειά που λέγαμε!!!"
-"Και; Τι σου είπαν;"
Όπως καταλάβατε η Μέλπω είναι άνεργη και φυσικά δεν είναι η μόνη,πήγε για "συνέντευξη" σε μια μεγάλη επιχείριση της πόλης μας όπου ζητούσαν υπάλληλο. Αφού έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις ο ιδιοκτήτης της επιχείρισης την ενημέρωσε με τσαμπουκαλεμένο και σχεδόν αλήτικο στυλάκι ότι:
"Κοίταξε να δεις, εδώ Ι.Κ.Α. μίκα, σύκα δεν έχει! Σε κανέναν δεν κολλάω ένσημα! Θα δουλεύεις 8+ ώρες σύν κάποιες Κυριακές! Όσο αφορά τον μισθό σου, εγώ δίνω 4 κατοσταρικάκια! Έλα 3 μέρες να κάνεις δοκιμαστικό και να αποφασίσουμε αν μας κάνεις ή αν σου κάνουμε! Εννοείτε, βέβαια, ότι το δοκιμαστικό δεν πληρώνεται!!!"
!!!!!!!!!!!!!!!
Τι λες ρε νούμερο!!!!
Και δεν βρέθηκε κανένας μάγκας να σε καταγγείλει;;;
Δεν βρέθηκε κανένας κρατικός μηχανισμός να σε ελέγξει;;;
Κι εσύ σαν άνθρωπος, που ο χαρακτηρισμός "άνθρωπος" πολύς σου είναι, δε ντρέπεσαι να τα λες αυτά;;;;
Αλλά βέβαια, εσύ και οι όμοιοί σου "πατάτε" στην ανάγκη του κοσμάκη που με τα 4 κατοσταρικάκια που δίνεις θα βουλώσει καμιά τρύπα! Δεν θα κάτσει στην δουλειά αυτή(;) χεστήκαμε (!) εκατοντάδες περιμένουν και θα πουν κι ευχαριστώ που τους εκμεταλλεύομαι!!!! Πάντα υπήρχαν...βλαμμένα αφεντικά, δεν είναι καινούργιο αυτό, ούτε κι εγώ ζω στο ροζ συννεφάκι μου αλλά με την κρίση πολλαπλασιάστηκαν και χειροτέρεψαν!
Αντί να συνετιστούν και να συμμορφωθούν αυτοί ξεσάλωσαν!
Έχεις μεγάλο θράσος αγόρι μου και κάποιος θα πρέπει να σου τον κόψει τον αέρα!
Ντρέπομαι...
Λυπάμαι....
Ανησυχώ...
...περισσότερο από ποτέ....
...περισσότερο από ποτέ....
*φωτο από youpress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλιά σας με γεμίζουν χαρά!