ON LINE

14 Ιανουαρίου 2016

IM LOOKING TAVANI...


Ξέρετε κάτι;
Οι περισσότεροι με που ξέρουν έχουν την εντύπωση ότι είμαι cool, και ok, και δεν τρέχει τίποτα, και τρα-λα-λα, και έχω αντοχές, και υπομονή, και τα καταφέρνω, και είμαι δυνατή, και δεν έχω ανάγκη...
...και γι αυτό φταίω εγώ γιατί έτσι τους έμαθα όλους..γιατί έτσι ήθελα να φαίνομαι..!
Κανείς από αυτούς, ακόμα και τους κοντινούς μου δεν αναρωτήθηκε πότε 
"Ρε συ, αυτή πώς την παλευει;"

Ε, λοιπόν, μάθετε ότι αυτή δεν την παλεύει!!! Ότι συχνά ρίχνει "μαύρες κουρτίνες" και δεν έχει την διάθεση και το κουράγιο να γελάει!!! Και αυτό το "συχνά" ήρθε πάλι και δεν γουστάρω να ακούω ούτε την ίδια μου την σκέψη!!! Γιατί ξαφνικά "πάγωσα" με όλα και με όλους!

 Γιατί τις τελευταίες μέρες μέσα μου έχει "χαλάσει" ο καιρός και έχει συννεφιά κι ομίχλη κι εγώ έχω ανάγκη να κάθομαι απλά και να κοιτάω το ταβάνι, καθαρίζοντας έτσι το μυαλό μου, ξεθυμαίνοντας τον θυμό μου και τακτοποιώντας "εμένα"!!!

Εμένα, την "δυνατή", αυτή που "δεν έχει ανάγκη" αυτή με το χαμόγελο "tattoo",αυτή με την μόνιμα ανεβασμένη διάθεση, την πάντα διαθέσιμη, που νομίζεις ότι ξέρεις κι όμως δεν έχεις ιδέα...και δεν έχεις ιδέα γιατί δεν ήθελα να σε "φορτώσω" με τα δικά μου, γιατί δεν ήθελα να σε "στεναχωρήσω", να σε "προβληματίσω",να σου χαλάσω την έξοδο και την διάθεση.


Και επειδή βλαμμένοι σαν εμένα θα υπάρχουν πολύ, ίσως να είναι και φίλοι σας και δεν το έχετε αντιληφθεί, σας δίνω μια συμβουλή:

Όταν βλέπετε κάποιον "έξω καρδιά" κι αν πραγματικά νοιάζεστε γι' αυτόν, μάθετε να ξεχωρίζετε τα χαμόγελα, τα βλέμματα, την φωνή...

Δεν χρειάζεται να ρωτήσετε ούτε πώς, ούτε γιατί...απλά ανοίξτε τα χέρια σας και χαρίστε μια αγκαλιά. Μια σιωπηλή αγκαλιά...μια αγκαλιά "παυσίπονη"... Αυτή η αγκαλιά μπορεί αβίαστα να κάνει στόματα να μιλήσουν...δάκρυα να κατηφορίσουν...ψυχές να μαλακώσουν....καρδιές να ξεκλειδώσουν...να "ζωγραφιστούν" χαμόγελα...

Σας φιλώ και 
I'm still looking...tavani 
αλλά θα μου περάσει μωρέ (αφού δεν "έχω ανάγκη")...

Γράφει η Giota.


Ακολούθησε τις Βlog-o-logies στο facebook


18 σχόλια:

  1. Καλή μου Γιώτα ψυχάρα...ξέρω πως αυτό το διάστημα, το ψυχανεμίζομαι ότι σε έχουν πάρει τα κάτω σου...Να σε πληροφορήσω πως φλέρταρα με αυτή τη διάθεση επί 3 ολόκληρα χρόνια χωρίς εναλλαγές και σκαμπανεβάσματα. Μία μαυρίλα σταθερή, μόνιμη, αμετάκλητη γεμάτη πλήξη, απόγνωση και σφίξιμο. Έφυγε με κόπο και αρκετή προσπάθεια και το blog και οι blogoφίλοι μου, εκ των οποίων ένας από αυτούς και εσύ, με βοήθησαν να επανέλθω! Όλα θα πάνε καλά! Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν blogo"βοήθησα" κι εγώ να επανέλθεις χωρίς καν να το καταλάβω, πραγματικά με κάνεις πολύ χαρούμενη που μου το εκμυστηρεύεσαι!!!! Ποτέ ξανά "μαυρίλες" ομορφούλα!!! Ok?
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
    2. Σε φιλώ ρε! Και σκοπός να blogoτσιγκλάμε η μία την άλλη φίλες bloggers!!!!!!

      Διαγραφή
  2. Γιώτα... η πεποίθηση μου είναι πως μόνοι μας ερχόμαστε και μόνοι μας φεύγουμε! ( Αυτό βέβαια δεν το βγάζω καθόλου προς τα έξω, που φαίνομαι μπομ τριαλαλόμ και κατηγορούμαι ότι βρίσκομαι στον κόσμο μου)! Συνήθως τέτοια νταουνιάσματα τα ξεπερνάω 1ον. με ταβανοθεραπεία, 2ον με παπλωματοθεραπεία( το γνωστό που είσαι κάτω από το πάπλωμα) και 3ον με βαθιά και εσωτερική συζήτηση με την καλύτερη μου φίλη, δηλαδή τον εαυτό μου! Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να ξεπεράσεις ότι σε βασανίζει! Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτοί που βρίσκονται στον "κόσμο" τους πιστεύω ότι "βρίσκονται" εκεί από άμυνα...εγώ τουλάχιστον αυτό κάνω..! όσο για τις "θεραπείες" που αναφέρεις τις έχω δοκιμάσει κι εγω, βοηθούν! χα χα
      Σε ευχαριστώ πολύ!!!!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  3. ξέρεις κάτι;.. ήταν σαν να έγραψες τούτη την ανάρτηση για μένα.. και φαντάζομαι πως έτσι θα νιώσουν και πολλές άλλες που θα την διάβασαν.. θέλω να πω ότι όλες περνάμε τέτοιες φάσεις μικρές ή μεγαλύτερες.. εσύ το μοιράστηκες κι αυτό είναι το πρώτο βήμα για να βγεις απ' το αδιέξοδο.. θα' θελα να βοηθήσω περισσότερο .. ίσως λίγη κουβεντούλα παρέα με καφεδάκι να βοηθούσε.. :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωωωωω τι καλή!!!! Να σαι καλά Tzina!!!! Ο καφές και το κους-κους είναι βάλσαμο! Ευχαριστώ!!! Τα φιλιά μου!!
      Υ.Γ. Υπέροχο το blog σου!!!!!

      Διαγραφή
  4. Σε νιώθω απόλυτα Γιώτα , κατα καιρούς το εχω βιώσει και εγω. Η αποστασιοποίηση απο ανθρώπους και καταστάσεις χρειάζεται κάπου κάπου να δούμε που βρισκόμαστε και τι θελουμε για εμας , τα λάθη και τις αλλαγές που θα τολμήσουμε! Ειναι φάση και θα κανει τον κύκλο της ως τότε απο εμένα έχεις μια διαδικτυακή αγκαλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι!!!! Αγκαλίτσα!!!! Ευχαριστώ για την διαδικτυακή αγκαλίτσα Αristi μου!!!!! KISSIES!!!!

      Διαγραφή
  5. Μπράβο βρε κορίτσι που τόλμησες να το πεις, ξαφνικά νόμιζα πως έχεις κάνει βόλτα στο μυαλό μου!!! Συμπάσχω και σου στέλνω ένα μεγάλο φιλί και αυτά τα χέρια που νομίζεις θα σε αγκαλιάσουν από το ταβάνι, Ναι δικά μου είναι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. One more hug!!!!!! Yes!!!!! χαχα Καλημέρα Τούλα lol moms!!!! Nα' σαι καλά κοριτσάκι μου!!!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
    2. Φιλιά Γιώτα μου και κράτα γερά!!!Τα καλύτερα που θα πάει θα ρθουν....

      Διαγραφή
  6. θα έρθουν και οι μαυρίλες, θα έρθουν και οι συννεφιές...κι αυτό "μέσα στο πρόγραμμα" είναι.
    αυτό που εύχομαι είναι να ξαστερώνει γρήγορα ο ουρανός της ψυχής μας, να λάμπει και πάλι ο ήλιος μέσα μας.
    μια αγκαλιά και κάποιος να σε ακούσει πάντα βοηθά πολύ (και αυτό γίνεται και μέσα από τα μπλογκ μας, έτσι δεν είναι;...)
    επίσης, μια προσευχή- και ό,τι άλλο ο καθένας βρίσκει βοηθητικό για τον ίδιο.


    σου στέλνω μια γλυκιά αγκαλιά, Γιώτα μου!
    Αλεξία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις έναν μαγικό τρόπο να ηρεμεις το μέσα μου....και μέσα από τα σχόλιά σου αλλά και μέσα από το blog σου!
      Nα σαι καλά βρε Αλεξία!!!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  7. Ελπίζω τώρα που σου γράφω να έχεις σταματήσει να κοιτάζεις το ταβάνι!!
    Φιλιά και αγκαλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, ναι σταμάτησα!!! Μην πάθουμε και κανένα αυχενικό!!! χα χα χα
      Τα φιλιά μου!!!!!

      Διαγραφή
  8. Γιωτάκι μην αφήνεις σε παίρνει από κάτω, η ζωή είναι ωραία με τις όποιες δυσκολίες της. Σήκω από το κρέβάτι, σταμάτα να κοιτάζεις το ταβάνι, πάρε τα όμορφα κοριτσάκια σου και βγες μια βόλτα έξω. Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κοριτσάκι σου εύχομαι ολα να πάνε καλά!!! Κοιτάμε μπροστά και θετικά -τα γράφω για να τα ακούω και εγω- φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας με γεμίζουν χαρά!