που είχε έρθει με τη μητέρα της, πρόσφυγας από την Ρωσία. Η Αλεξάνδρα όταν
πρωτοήρθε στο σχολείο μου ήταν ένα παιδί μοναχικό, σχεδόν φοβικό, με
ανακατεμένα καστανόξανθα μαλλιά, παλιά ρούχα και μια μεγάλη φθαρμένη
σχολική τσάντα.
Σχεδόν σε κάθε διάλειμμα καθόταν μόνη της σε μια γωνία και
παρατηρούσε τα υπόλοιπα παιδιά να παίζουν ανέμελα σε ομάδες. Κανείς δεν
την πλησίαζε, παρα μόνο για να κάνουν κοροϊδευτικά σχόλια για την εμφάνισή
της ή για την αστεία προφορά της. Εκείνη ποτέ δεν απαντούσε, απλά κατέβαζε
το βλέμμα της, το πεντακάθαρο βλέμμα της και σιωπούσε…....
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΜΟΥ ΣΤΟ Επάγγελμα Γυναίκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλιά σας με γεμίζουν χαρά!