Γράφει η Tonia.
Σε έπιασαν οι πόνοι άγρια χαράματα και φεύγεις άρον-άρον για το μαιευτήριο.. Ποιον να προλάβεις να πρωτοενημερώσεις; Τον γιατρό; Τους γονείς σου; Τα πεθερικά; Κουνιάδες και αδελφάδες; Σίγουρα τους μισούς θα τους ξεχάσεις.. Όλοι θέλουν να είναι εκεί κοντά σου… Να αγωνιούν μαζί σου, έξω από την πόρτα της αίθουσας τοκετού! Σε περίπτωση καισαρικής, τα πράγματα είναι πιο οργανωμένα.. Ξέρουν όλοι ώρα, μέρα, τόπος και απλά συναντιούνται στο σαλονάκι…! Και στις 2 περιπτώσεις, συμβαίνουν τα ίδια ακριβώς πράγματα..
Με το που γίνεις λοιπόν μανούλα και με την βούλα πλέον, και
βάλουν το καρτελάκι σε σένα και στο μωρό σου, ήδη μετράς τις
πρώτες ώρες της μητρότητας!! Σε πάνε στο δωμάτιο σου και αν είσαι τυχερή πας σε ώρα που δεν έχει επισκεπτήριο, άρα δεν υπάρχει και καθόλου κόσμος σε διαδρόμους και δωμάτια!! Σε τακτοποιούν, σε καλωδιώνουν (σε περίπτωση καισαρικής) και ξεκινάνε σιγά σιγά να μπαίνουν μέσα να σε συγχαρούν, να σε φιλήσουν, να σε ρωτήσουν για το μωρό (σίγουρα σε ποιον μοιάζει), και να σου αφήσουν τα πεσκέσια τους!! Που εκτός από αρκουδάκια και μπαλόνια, φέρνουν γλυκά και λουλούδια..!
Σε έπιασαν οι πόνοι άγρια χαράματα και φεύγεις άρον-άρον για το μαιευτήριο.. Ποιον να προλάβεις να πρωτοενημερώσεις; Τον γιατρό; Τους γονείς σου; Τα πεθερικά; Κουνιάδες και αδελφάδες; Σίγουρα τους μισούς θα τους ξεχάσεις.. Όλοι θέλουν να είναι εκεί κοντά σου… Να αγωνιούν μαζί σου, έξω από την πόρτα της αίθουσας τοκετού! Σε περίπτωση καισαρικής, τα πράγματα είναι πιο οργανωμένα.. Ξέρουν όλοι ώρα, μέρα, τόπος και απλά συναντιούνται στο σαλονάκι…! Και στις 2 περιπτώσεις, συμβαίνουν τα ίδια ακριβώς πράγματα..
πρώτες ώρες της μητρότητας!! Σε πάνε στο δωμάτιο σου και αν είσαι τυχερή πας σε ώρα που δεν έχει επισκεπτήριο, άρα δεν υπάρχει και καθόλου κόσμος σε διαδρόμους και δωμάτια!! Σε τακτοποιούν, σε καλωδιώνουν (σε περίπτωση καισαρικής) και ξεκινάνε σιγά σιγά να μπαίνουν μέσα να σε συγχαρούν, να σε φιλήσουν, να σε ρωτήσουν για το μωρό (σίγουρα σε ποιον μοιάζει), και να σου αφήσουν τα πεσκέσια τους!! Που εκτός από αρκουδάκια και μπαλόνια, φέρνουν γλυκά και λουλούδια..!
Σου μιλάνε όλοι ταυτόχρονα! Ακούς δεκάδες ερωτήσεις το λεπτό
και όλοι περιμένουν απάντηση.. Σε ρωτούν πως νιώθεις που έγινες μαμά, εάν σου
έδωσαν να κρατήσεις το μωρό σου, εάν πονάς και πολλές άλλες ερωτήσεις…. Δεν
αντιλέγω είναι ενδιαφέρον (ωραίο ενδιαφέρον), αλλά εσύ βρίσκεσαι σε μια
σύγχυση, δεν ξέρεις ποια είσαι, τι νιώθεις, πως νιώθεις κ πρέπει να απαντήσεις
σε όλους… Και να πεις τι; Γιατί ξέρεις
μήπως εσύ πως νιώθεις που έγινες μανούλα; Αφού όλα μέσα σου είναι μπερδεμένα… Αρχικά
δεν πιστεύεις τι έχει γίνει, κοιτάς το
μωρό σου με μια απορία ζωγραφισμένη στα μάτια σου και αναρωτιέσαι «τώρα αυτό
είναι δικό μου;;»… Νιώθεις ότι πλέεις σε πελάγη ευτυχίας και ταυτόχρονα ότι
βυθίζεσαι σε έναν ωκεανό άγχους! Και ας μην αναφερθώ στις ορμόνες!!
Κοιτάζεις το μικρό πλασματάκι και δεν μπορείς να καταλάβεις πως αυτό το βρεφάκι χώραγε μέσα στην κοιλία σου..!!! Θες απλά να το κοιτάς! Δεν χορταίνεις να το κοιτάς!
Και ξαφνικά επανέρχεσαι πάλι στην πραγματικότητα!! Και συνεχίζεις να ακούς ερωτήσεις.. Απλά χαμογελάς πλατιά σε όλους και ξεκινάς να μιλάς για όλα.. Όχι για αυτά που σε ρωτάνε! Αλλά για αυτά που νιώθεις, για αυτά που έζησες!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλιά σας με γεμίζουν χαρά!