ON LINE

15 Ιουλίου 2015

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΕ ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΕ: ΜΑΜΑ...ΠΑΓΩΝΙ !!!

Γράφει η Giota.

Ξέρετε πολλές φορές έχω μια αυτοκριτική διάθεση και αναρωτιέμαι αν κάνω καλή "δουλειά" σαν μαμά...Πολλές φορές θεωρώ ότι τα κάνω όλα στραβά κι ανάποδα και θέλω να παραιτηθώ, άλλες όμως φουσκώνω σαν το παγώνι από υπερηφάνεια, συγκινούμαι και παίρνω τόση δύναμη για να συνεχίσω...


Μια τέτοια στιγμή έζησα χτες το απόγευμα και πραγματικά θέλω να την μοιραστώ μαζί σας γιατί με έκανε να λιώσω από γλύκα!

Ήταν ένα συνηθισμένο ζεστό απόγευμα στην παιδική χαρά...Μαμάδες, παιδάκια ένας χαμός! Μέσα σε αυτό τον χαμό μια ομάδα κοριτσιών, ένα μπουλούκι, έπαιζε κυνηγητό σηκώνοντας σύννεφα σκόνης από τα ποδοβολητά και ξεσηκώνοντας την γειτονιά με τις τσιρίδες τους. Μέσα στο μπουλούκι και τα δικά μου τα κορίτσια (που έχουν κλείσει τα 4 τους χρόνια)...

Ξαφνικά μια φίλη τους ενώ έτρεχε για να μην την πιάσουν τα άλλα παιδιά, κάπου σκόνταψε και έπεσε με αποτέλεσμα να χτυπήσει το γόνατό της. Όχι τίποτα σοβαρό, ένα απλό χτύπημα στο γόνατο, αλλά στην θέα του αίματος που κυλούσε και λέρωσε το καλτσάκι της και στις πανικόβλητες φωνές των μαμάδων που είδαν την πτώση, η μικρή ξέσπασε σε κλάματα!

Το παιχνίδι τους σταμάτησε απότομα και τα παιδάκια ακολούθησαν τη μικρή που είχε χωθεί στην αγκαλιά της μαμά της και της καθάριζε το χτύπημα. Πλησίασα κοντά και είπα στα συγκεντρωμένα παιδάκια να συνεχίσουν το παιχνίδι τους πιο προσεκτικά,πως η φίλη τους είναι καλά και πως θα έρθει να τους βρει μόλις της περάσει το ποδαράκι της...Τα παιδάκια υπάκουσαν και απομακρύνθηκαν...μέσα σε αυτά και τα διδύμά μου.

Επιστρέφω κι εγώ στο παγκάκι που καθόμουν και βλέπω το Ιωαννάκι μου να τρέχει...

"Ρε Ιωάννα, μην τρέχεις!!!! Είδες τι έπαθε η φίλη σου..Πρόσεχε!"

...της είπα αλλά τα λόγια μου ούτε καν γαργάλησαν το αυτί της! Λίγα λεπτά αργότερα περνάει από μποροστά μου η Ιωάννα κρατώντας ένα μάτσο τσουρομαδημένα λουλουδάκια, κλαδάκια και κλωναράκια... Εκνευρίστηκα λίγο γιατί το έχει σύστημα να κόβει λουλούδια από όπου βρει...

-"Αμαν ρε κορίτσι μου!!!! Δεν είπαμε ότι δεν κόβουμε τα λουλουδάκια γιατί πονάνε;;;".

-"Μαμά άσε με!" 

...μου απάντησε, προσπερνώντας με. Την παρακολουθώ,λοιπόν, να τρέχει και να με "γράφει" κανονικότατα κατευθυνόμενη προς την φίλη της που βρισκόταν ακόμα στην αγκαλιά της μαμά της και ξαφνικά κάνει την κίνηση που με έκανε να λιώσω σαν παγωτό λεμόνι (γιατί μια ξινίλα την είχα που δε με άκουσε) έδωσε τα μαδημένα λουλούδια που είχε μαζέψει στην φίλη της και έκατσε μαζί της για να "περάσει" το πόδι!

Σοκαρίστηκα ευχάριστα...συγκινήθηκα...ένιωσα περήφανη και φούσκωσα σαν παγώνι!!!!!! Σαν μπαλόνι που ήταν έτοιμο να κάνει μπαμ...γιατί αυτή της η κίνηση ήταν μια μικρή, μια τόση δα, απόδειξη ότι κάτι καλό έχω κάνει κι εγώ....ε;

Φωτο από real.gr




Ακολούθησε τις Βlog-o-logies στο facebook
και
έλα να Blog-o-λογίσουμε στην ομάδα

1 σχόλιο:

  1. Ε ναι!!! ΜΕ το δίκιο σου να φουσκώνεις! Κάτι τέτοια κάνουν τα παιδιά και σε κάνουν να νιώθεις ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας με γεμίζουν χαρά!